W biblijnej księdze Jana Jezus podnosi Łazarza z Betanii z martwych. W książce Łukasza inna postać o imieniu Łazarz występuje jako żebrak. Ta druga przypowieść porównuje okoliczności bogacza i żebraka w życiu i życiu pozagrobowym.
Rozdział 11 Jana opowiada historię sióstr Marii i Marty, które zbliżają się do Jezusa o chorobie swojego brata. Jezus pociesza siostry, mówiąc im, że choroba może służyć jako środek chwały Boga. Chociaż życie Jezusa zostało zagrożone przez jego powrót do Jerozolimy, podróżuje on do Betanii i znajduje rodzinę Łazarza już w żałobie.
Podczas gdy Maryja pozostaje wierna podczas spotkania, Marta oskarża Jezusa o spowodowanie śmierci Łazarza, ponieważ nie od razu wyruszył do Betanii. Jezus dokonuje cudu zmartwychwstania, a kiedy jego religijni przeciwnicy usłyszą o incydencie, planują śmierć Jezusa.
Przypowieść znana jako "Bogacz i Łazarz" opowiada historię dwóch mężczyzn, którzy umierają i doświadczają drastycznie różnych losów. Zamożny człowiek żyje w blasku, ale znajduje się w obliczu wiecznych mąk w zaświatach. Łazarz leży u progu bogatego człowieka i żyje w tak żałosnym stanie, że nawet psy zachowują się empatycznie liżąc jego rany. Po śmierci żebrak zostaje zabrany do nieba, prowadząc udręczonego bogatego człowieka, by poprosił Łazarza, aby ulitował się nad nim. Anioł odrzuca prośbę bogacza, aby ostrzec swoich braci przed ich potencjalnym losem.
