Kolonie czarterowe, jeden z trzech typów kolonii utworzonych w Ameryce kolonialnej, uzyskały statut dzięki suwerennej władzy ich rządzącego narodu. Te kolonie były samorządne i w dużej mierze autonomiczne.
Connecticut, Massachusetts i Rhode Island zostały stworzone jako kolonie czarterowe, prowadzące własny rząd i wyznaczające własnych urzędników. Wybrali strukturę zarządzającą skupioną na lokalnych domach spotkań kościelnych, wykorzystując miejskie spotkania do prowadzenia większości interesów. Trzy kolonie czarterowe walczyły o utrzymanie wysokiego poziomu niezależności.
W roku 1685 wszyscy trzej zostali przekształceni w królewskie kolonie pod wodzą sir Edmunda Androsa, gdy król Jakub II wstąpił na tron. Kapitan Joseph Wadsworth ukradł kartę Connecticut, ukrywając ją w słynnym Charter Oak. To zapewniło Connecticut odzyskanie statusu czarteru po 1688 Chwalebnej Rewolucji. Rhode Island odzyskała prawa dzięki inteligentnej polityce. Massachusetts jednak odmówiono nowej karty, ponieważ zbuntowali się i aresztowali Androsa w 1689 roku.
