Większość dywaników zaczyna życie na wolnym powietrzu, żywiąc się takimi materiałami, jak rośliny, martwe zwierzęce futro i ptasie gniazda. Ich niewielki rozmiar ułatwia im wejście do domów i budynków niezauważonych. Ludzie czasami przynoszą chrząszcze do domów i biur, nie wiedząc, że owady są ukryte w pewnych przedmiotach.
Chrząszcze dywanowe atakujące domowe lub komercyjne budynki biurowe często trafiają do środka przez małe pęknięcia w drzwiach i oknach, lub dowolny obszar, który nie jest szczelnie zamknięty. Po znalezieniu się w pomieszczeniu chrząszcze znajdują kryjówki w dywanach, włosach, wypchanych zwierzętach, ubraniu i mogą nawet skończyć w jedzeniu. Samice dorosłych chrząszczy składają liczne jaja, a wyklute larwy powodują większość szkód. Larwy chrząszczy dywanowej są podobne do małych robaków z włosami wystającymi z ciała. Larwy żywią się naturalnymi włóknami dywanu, ale nie są w stanie odżywiać się włóknami syntetycznymi. Larwy również ucztują na produktach spożywczych, takich jak makaron i płatki zbożowe. Ubrania i przedmioty wykonane z wełny, jedwabiu lub innych zwierząt są narażone na duże ryzyko porażenia.
Zarządzanie chrząszczem dywanów polega na odrzuceniu wszelkich przedmiotów, które są zbyt porażone, aby je uratować, szczególnie żywności. Zaatakowane dywany, ubrania i meble muszą być dokładnie wyczyszczone lub odkurzone. Zapobieganie infekcjom wiąże się z uszczelnianiem pęknięć i szczelin w drzwiach i oknach oraz sprawdzaniem przedmiotów przed inwazją.
