Statuty Konfederacji, dokument nakreślający zasady zarządzania Stanami Zjednoczonymi przed Konstytucją, zostały napisane w 1775 roku na zasadzie indywidualnej niezależności państwowej i nie dawały władzy rządowi centralnemu. Artykuły określały luźny sojusz suwerennych państw, a nie kraju, ale ponieważ rząd centralny nie mógł nawet pobierać podatków, konstytucja została sporządzona w 1787 roku.
Kiedy powstały Artykuły Konfederacji, wschodzące narody amerykańskie walczyły o wolność od opresyjnego, odległego rządu. Benjamin Franklin, zwolennik niepodległości, przygotował zestaw artykułów, które prawie całkowicie przekazały władzę lokalną.
Zgodnie z artykułami rząd centralny nie będzie miał władzy wykonawczej ani bezpośredniego systemu sądowego. Nie będzie mógł pobierać podatków ani przygotowywać armii. W rzeczywistości nie byłby w stanie bezpośrednio działać na swoich obywateli. Teoretycznie rząd centralny byłby zaangażowany w decyzje, które miały wpływ na trzynaście państw, ale każde z państw miało władzę, by uchylić bardzo słaby rząd federalny. Konstytucja napisana w 1787 r. Została zbudowana w oparciu o system kontroli i równowagi, ale Statuty Konfederacji nie proponowały żadnych środków, aby utrzymać kontrolę poszczególnych państw, nawet jeśli ich polityka szkodzi całemu narodowi.
