Kolonia Carolina została tak nazwana na cześć trzech monarchów o imieniu Charles: Charles IX z Francji, Charles I z Anglii i jego syn Karol II z Anglii. Łacińska nazwa Charlesa to Carolus. Nazwa Carolana lub Karolina oznacza po łacinie "kraj Karola". Nazwa odnosi się do ziem między szerokościami 31 stopni i 36 stopni na północ.
Francuscy odkrywcy, w ramach finansowania Karola IX, nazwali ziemię Karoliną w 1563 lub 1564 roku. Karol I z Anglii udzielił w 1629 r. ziemskich dotacji kilku panom w zamian za rekompensatę pieniężną po ich zagospodarowaniu. Dotacja na grunt pojawiła się po wiadomości dotarła Charles I, że Francuzi byli również zainteresowani tym obszarze.
Karol II ustanowił kolonię Karoliny w 1663 roku, kiedy król angielski oddał terytorium ośmiu mężczyznom, którzy pomogli przywrócić monarchię po krótkim okresie panowania Olivera Cromwella. Karta ta zastąpiła pierwotną dotację gruntową Charlesa I.
Odrębne rządy powstały w koloniach Karoliny pod koniec XVII wieku. Jeden rząd, w północno-wschodniej części terytorium na wybrzeżu Atlantyku, stał się okręgiem Albemarle. Druga ważna osada, znana obecnie jako Charleston, rozkwitła dalej na południe wzdłuż oceanu. Oba obszary zawierały odrębne legislatury, sądy i kierownictwo. Pomimo próby zjednoczenia kolonii, Północna Karolina została podzielona z Południowej Karoliny w 1712 roku.
