Według The Flow of History, podczas rewolucji francuskiej, monarchowie europejscy obawiali się, że rewolucyjne idee Francji rozprzestrzenią się, prowadząc do buntu we własnych królestwach. Napoleon dramatycznie dotknął Europę, powodując zmiany, które straszna praca polityczna do zmiany. Nawet po jego klęsce kraje Europy dołożyły wszelkich starań, aby ustabilizować się.
Francja była inspiracją dla wybuchów rewolucji w całej Europie, rozprzestrzeniając się aż do Ameryki Południowej, w latach 1815-1848. Napoleon rozpowszechniał liberalizm poprzez Europę Zachodnią i Środkową, nacjonalizm przez Europę Środkową i Wschód. Monarchowie z krajów dotkniętych chorobą utrzymywali przez ten czas cienką zasłonę pokoju, tylko po to, aby okresowo zakłócać jej buntownicze wybuchy.
Rewolucja Francuska spotkała się z dziwnym rodzajem zwycięskiego sukcesu, jako że sprzymierzeni monarchowie reszty Europy walczyli o przywrócenie równowagi sił na swoją korzyść. Poprzez niemal wyniszczające dyskusje postanowili, że jedynym sposobem na to jest przywrócenie Francji do dawnej pozycji. W przeciwnym razie wiedzieli, że ryzykują kruchą równowagę sił i stabilności całej Europy i prawie gwarantują ciągłe rewolucje, które być może będą gorsze od tych we Francji. Napoleon wiedział, że jego idee rozprzestrzenią się i pomimo jego porażki oni to zrobili.
