Dwie adaptacje, które zostały wykonane przez krwinek czerwonych, to brak jądra i organelli lub małych, wyspecjalizowanych ciał w komórce. Pozwala to na zwiększenie ilości hemoglobiny w komórkach krwi.
Hemoglobina jest cząsteczką wiążącą się z tlenem i dostarczającą ją do komórek. Hemoglobina nadaje również czerwonym krwinkom czerwony kolor. Rozwój komórki wyspecjalizowanej w transporcie tlenu w organizmie pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie tlenu przez organizm.
Czerwone krwinki nie używają tlenu, który noszą, ponieważ nie mają organelli, takich jak mitochondria. Ponieważ nie mają jądra, nie mają DNA ani RNA i nie mogą się dobrze dzielić ani naprawiać. Żyją około 100 dni, zanim zostaną zniszczone.
Inne adaptacje czerwonych krwinek to ich kształt pączka i elastyczność. Te adaptacje pozwalają im przecisnąć się przez małe kapilary.
Czerwone krwinki uwalniają również trifosforan adenozyny lub ATP, gdy znajdą się w bardzo wąskich naczyniach krwionośnych. ATP powoduje, że naczynia się otwierają. Czerwone krwinki produkują również siarkowodór, który sygnalizuje rozkurcz naczyń krwionośnych.
Kiedy organizm zostaje zaatakowany przez patogen, czerwone krwinki atakują go cząsteczkami wolnych rodników, które niszczą ściany komórkowe patogena.
