Badania krwi, które szukają przeciwciał lub określonego rodzaju białych krwinek, diagnozują wirusa Epsteina-Barra, według WebMD. Układ odpornościowy organizmu wytwarza przeciwciała w odpowiedzi na wirusa, a białe krwinki próbują zwalczyć infekcję.
Wirus Epstein-Barr powoduje mononukleozę, wyjaśnia WebMD. Lekarze szukają powiększonej śledziony, spuchniętej wątroby i białych plam na migdałkach, aby zdiagnozować mononukleozę. Trudno jest ustalić, czy pacjent ma chorobę bez badania lekarskiego, ponieważ jej objawy są podobne do objawów grypy lub przeziębienia.
Wiele osób nosi wirusa Epstein-Barr, nie chorując, raporty WebMD. Wirus pozostaje w ciele i może stać się aktywny ponownie wiele lat później.
Osoby, które zachorują, rozwijają objawy w okresie od czterech do sześciu tygodni po narażeniu, stany WebMD. Zakaźny wirus rozprzestrzenia się poprzez ekspozycję na ślinę, krew lub nasienie. Mononukleoza często kojarzy się z pocałunkiem.
Dzieci, które rozwijają mononukleozę mają typowe objawy grypopodobne, ale nastolatki mają bardziej oczywiste oznaki choroby, zauważa WebMD. Objawy obejmują obrzęk gruczołów w szyi, zmęczenie, wysypkę, ból gardła i bóle mięśni. Pacjenci mają także gorączkę, brak apetytu i słabość.
Pod koniec 2015 roku nie ma leczenia ani szczepionki dla wirusa Epstein-Barr, stwierdza WebMD. Aby zapobiec zarażeniu wirusem, ludzie powinni unikać dzielenia się szczoteczkami, szkłami i sztućcami z zakażonymi pacjentami. Powinni także unikać seksu i całowania.
