Transcendentaliści definiują prawdę jako ostateczną rzeczywistość, która wykracza poza, lub przekracza, to, co ludzie mogą poznać za pomocą pięciu zmysłów. W transcendentalistycznym poglądzie ludzie zdobywają wiedzę o ostatecznej rzeczywistości poprzez intuicję, a nie niż poprzez trening mentalny lub edukację.
Transcendentalny pogląd podkreśla wrodzoną dobroć istot ludzkich i stwierdza, że dobroć jest skorumpowana przez wadliwe instytucje, takie jak rządy, szkoły i zorganizowane religie, które tworzą ludzie. Ludzie są najbliżej stanu dobroci i czystości, kiedy stają się całkowicie samodzielni i niezależni. Jako jednostki, Transcendentaliści wierzą, że są w stanie dostrzec "Boską duszę" lub "Nadduszę", która pochodzi od wyższej istoty i która inspiruje ich dobroć.
Transcendentalizm stał się ważnym ruchem filozoficznym i religijnym w latach dwudziestych i trzydziestych XIX wieku, skupiającym się w Nowej Anglii w Stanach Zjednoczonych. Zaczęło się od protestu przeciwko duchowości Nowej Anglii w tym czasie, w szczególności przeciwko unitarianizmowi, który powstał jako doktryna Szkoły Boskości Uniwersytetu Harvarda. Transcendentaliści pragnęli bardziej intensywnego i osobistego duchowego doświadczenia, które, jak sądzili, mogło wzrosnąć jedynie poza granicami zorganizowanej religii. Niektóre znaczące transcendentalistyczne postacie to Ralph Waldo Emerson, Henry David Thoreau, John Muir, Margaret Fuller i Amos Bronson Alcott.
