Dr. Martin Luther King, Jr. wygłosił swoje słynne przemówienie "Mam sen" z 28 sierpnia 1963 r. W Lincoln Memorial. Omówił nierówności rasowe, eliminując rasizm i jego pragnienie, aby wszyscy współistnieli pokojowo.
Nierówność rasowa
Dr. King otwiera swoje przemówienie, omawiając Proklamację Emancypacji wydaną przez Abrahama Lincolna, która uwolniła niewolników po amerykańskiej wojnie domowej sprzed 100 lat. Chociaż był to pierwszy krok, sam akt nie wyeliminował rasizmu ani nierówności rasowej. Niewolnictwo od dawna jest nielegalne, ale Afroamerykanie w latach sześćdziesiątych zostali zepchnięci na margines społeczeństwa z powodu segregacji i dyskryminacji. Proklamacja Emancypacji była światłem nadziei dla Afroamerykanów, ale zwrócił uwagę, że nadal pozostaje wiele do zrobienia, zanim można je uznać za "wolne". Dr King wymienia wiele sposobów, w jakie Afroamerykanie są traktowani inaczej niż inni ludzie i ograniczenia, które są na nich nakładane. Wskazując na te różnice, ma nadzieję, że kraj może je zmienić.
Obiecane obietnice
Dr. King wraca jeszcze dalej do historii, aby przywołać Konstytucję i Deklarację Niepodległości w swoim przemówieniu. Przyrównuje te dokumenty do czeku lub weksla, który zapewnia wszystkim obywatelom niezbywalne prawa do życia, wolności i dążenia do szczęścia. Jednak w przypadku Afroamerykanów czek został odrzucony. Afroamerykanie nie są w stanie wypłacić czeku i skorzystać z wolności obiecanych im przez ojców założycieli i przyznanych innym obywatelom. Dokumenty, na których zbudowano kraj, stwierdzają, że wszyscy ludzie są sobie równi; jednak to stwierdzenie nie jest prawdziwe w przypadku Afroamerykanów, którzy nie są jeszcze traktowani jako równi w momencie wygłaszania przemówienia.
Spokojne protesty
Epoka prowadząca do tego kultowego przemówienia była jedną z niepokojów społecznych. Protesty, zarówno pokojowe, jak i gwałtowne, były powszechne w całym kraju. Dr King wzywa protestujących do trzymania się razem i kontynuowania, aby wszystko nie wróciło do "zwykłego biznesu". Jednakże prosi także demonstrantów o powstrzymanie się od przemocy i nie pozwala, aby ich frustracje przerodziły się w nienawiść i gorycz w stosunku do białych Amerykanów - wielu z nich stoi ramię w ramię w swoich protestach.
Dreams for the Future
Dr. King twierdzi, że ten dzień w 1963 roku to dopiero początek. Ruch nie ustąpi, dopóki nie będzie sprawiedliwości i równości wszystkich Afroamerykanów. Wymienia szereg wymagań lub warunków, które należy spełnić, aby pokazać, że wszyscy ludzie, bez względu na kolor skóry, są naprawdę równi. Te żądania obejmują przyznanie Afroamerykanom prawa do głosowania w całych Stanach Zjednoczonych, pozbycie się znaków i przestrzeni "białych", kończąc brutalność policji i poprawiając warunki życia Afroamerykanów. Dr King następnie używa swoich słów, aby namalować piękny obraz Ameryki, który chce zobaczyć. Kraj, w którym wszyscy współistnieją pokojowo, a jego dzieci nie są osądzane lub traktowane ostro po prostu ze względu na kolor skóry. Wzywa do wolności dzwonienia z każdego zbocza góry i wzgórza, po czym zamyka cytując wielką duchową pieśń, ma nadzieję, że ludzie wszystkich ras i środowisk pewnego dnia będą śpiewać razem: "W końcu wolny, wolny wreszcie, dzięki Bogu Wszechmogącemu, jesteśmy wolni w ostatnio. "
