Pragnienie Ghazi Turków, by rozszerzyć swoje terytorium pod rządami Osmana I na początku XIV wieku, doprowadziło do powstania imperium osmańskiego. Ci muzułmańscy najeźdźcy przyciągnęli hordy koczowniczych ludów, aby wzmocnić swoją armię i skutecznie zaatakował rozpadającą się obronę Cesarstwa Bizantyjskiego w Anatolii.
Przodkowie Ghazich byli plemiennymi nomadami, którzy uciekli z Mongołów Czyngis-Chana i osiedlili się w Anatolii w XII wieku. Słowo "otomana" pochodzi od imienia "Osman". Po Osmanie zjednoczyłem Ghazów, zaatakowali oni Bizantyńczyków, ale ominęli stolicę, Konstantynopol. Po śmierci Osmana I, Turcy rozszerzyli się na Bałkany i Europę Wschodnią. Zdobywali oni Saloniki od Wenecjan w 1387 i Kosowo od Serbów w 1389 roku. Europejskie krucjaty średniowiecza nie zdołały ich zwyciężyć. Wreszcie, w 1453 r. Osmanie pokonali mocno ufortyfikowane miasto Konstantynopol. W XV i XVI wieku kolejne podboje rozszerzyły terytorium Imperium Osmańskiego na Syrię, Egipt, Somalię, Mezopotamię, Grecję i części Węgier.
Mimo osłabienia przez szereg wojennych porażek w XVII i XVIII wieku Imperium Osmańskie istniało do końca I wojny światowej, kiedy to zostało rozwiązane przez Traktat z Sevres. Był to jeden z najpotężniejszych i najtrwalszych imperiów w historii.
