"Lustro" Sylwii Plath to wiersz, który zajmuje się ideą kobiet poszukujących rozróżnienia pomiędzy prawdziwym ja i fałszem. Używa tytularnego zwierciadła jako centralnego urządzenia symbolicznego.
Wiele wierszy Plath zajmuje się złożonością definiowania kobiecości i istnienia w kobiecej przestrzeni. "Mirror" konfrontuje się bezpośrednio z tą kwestią, zastanawiając się nad wyzwaniami stawianymi przez każdy etap kobiecego życia oraz poprzez bliski związek kobiecości z lustrem jako symbol introspekcji.
Symbole ilustrujące tematy "Mirror" obejmują:
- Lustro jako woda w odniesieniu do Narcyza.
- Wyobrażona moc lustra do oceny i oceny.
- Projekcja przeszłych i przyszłych stanów na aktualnej refleksji.
W badaniu jaźni za pośrednictwem refleksji, Plath konfrontuje ideę, że znaczna część kobiecej samooceny jest zniekształcona przez ramy wzniesione przez społeczeństwo. Jej narrator obawia się, co przyniesie przyszłość, porównując nadejście jej przyszłego ja, jej starość i utratę młodości, z wielką i okropną rybą wznoszącą się na powierzchnię. Powierzchnia lustra jest barierą między kobietą a samowiedzą.
Wiersz Plath zajmuje się również ludzkim pragnieniem odwrócenia procesu starzenia się. Odnosi się do oświetlenia i ustawiania jako sposobu, w jaki ludzie oszukują się, wierząc, że mogą zachować młodość.
