38 dramatów Williama Shakespeare'a obejmuje trzy główne gatunki: tragedię, historię i komedię. Napisał 10 historii, 10 tragedii i 18 komedii. Jego sztuki zawierają elitarne wątki, tropy i motywy zgodne z ich gatunkami.
"Hamlet", "Makbet", "Król Lear" i "Othello" są uważane za cztery wielkie tragedie szekspirowskie. Każdy z nich ma szlachetnego, ale wadliwego bohatera i kończy się śmiercią większości głównych bohaterów. Bohaterowie to szlachcice, którzy doświadczają społecznej i psychologicznej ruiny z miejsca bogactwa i władzy przez siły zewnętrzne, które mogą obejmować złe duchy, losy lub nikczemne postacie. Jego inne tragedie mają podobne linie fabuły.
Historie Szekspira znane są z łączenia komedii i tragedii, aby opowiedzieć historię pewnych angielskich królów z XII-XVI wieku. Najbardziej znane to "Henry V" i "Richard III". Podczas gdy większość dzieł Szekspira zawiera elementy historyczne, te sztuki przedstawiają rzeczywiste wojny i politykę tamtych czasów. Jednak wciąż są one pomysłowe i nie w pełni zgodne z historycznymi wydarzeniami.
Komedie Williama Szekspira to zróżnicowana grupa, zawierająca elementy takie jak błędne tożsamości, sprytne gry słowne, starcie dwóch pokoleń i zawiłe wątki, które następują po kilku przeplatających się opowieściach. "Wiele hałasu o nic" i "Kupiec wenecki" to przykłady komedii zawierających romans i kilka zaskakująco mrocznych momentów.
Sam Shakespeare nie rozróżniał gatunków jego sztuk, co jest jedną z przyczyn, dla których trzy główne gatunki często się pokrywają. Krytycy szekspirowscy podzielili sztuki na te kategorie w późniejszych latach.
