Na początku lat czterdziestych kobiety nosiły garnitury z kwadratowymi ramionami i krótkimi spódnicami. Pod koniec dekady spódnice stały się długie i pełne. Przed II wojną światową czapki były małe, a torby duże. Buty miały wysokie, grube obcasy. Po wybuchu II wojny światowej torby były mniejsze, a buty miały wysokie i smukłe obcasy. Nylon zastąpił jedwab na pończochy, a biżuteria kostiumowa była modna.
Choć moda męska zmieniała się wolniej niż u kobiet, w latach czterdziestych mężczyźni, którzy nie byli w mundurach, nosili jedno- lub dwurzędowe kurtki z szerokimi, wyściełanymi ramionami i klapami. Kurtki miały również klapy i kieszenie na piersi i często były wykonane z syntetyków. Choć noszone coraz mniej, materiał kamizelek męskich pasował do ich kurtek i był bez kołnierza.
Spodnie były szerokie, plisowane od pasa i miały szerokie obszycia. Tkanina pasowała do kurtki. Popularna była szara flanela z białymi paskami. Koszule wykonane z gładkiej lub prążkowanej bawełny w stonowanych odcieniach błękitu, brązu i szarości miały długie obroże, które kończyły się punktami.
Mężczyźni nosili także czapki, głównie trylli lub homburgi. Gdy wojna się skończyła, znowu można było nawiązać więzy z wystawnych tkanin, takich jak jedwab, który został zarekwirowany podczas wojny.
