Typowy strój piracki składał się z bryczesów lub spodni, czapek z dzianiny, kamizelek, pończoch, lnianych koszul i butów. Odzież piracka, popularnie zwana myjką, ubiorem męskim na lądzie i na morzu. Chociaż piraci nosili te same podstawowe stroje, istniały różnice między materiałami i tkaninami używanymi do produkcji odzieży.
Piraci, podobnie jak inni członkowie społeczeństwa, pochodzili z różnych środowisk społeczno-ekonomicznych. Ubierali się zgodnie z klasą i statusem społecznym. Zamożni i elitarni piraci nosili dobre materiały, podczas gdy biedni piraci nie. Typowy uniform piracki pojawił się na początku XVII wieku, kiedy piraci znaleźli zatrudnienie w dużej liczbie. Brytyjska Admiralicja skodyfikowała mundury piratów w 1628 roku, aby zidentyfikować piratów z innych członków społeczeństwa. Podobnie jak w przypadku współczesnych marynarzy, piraci polegali na wytrzymałych, ciepłych i trwałych ubraniach, aby zachować wygodę i suchość na morzu. Bryczesy i spodnie były w grubym płóciennym materiale, a koszule i bielizna były lniane. Piraci, podobnie jak inni ludzie w XVII wieku, nosili czapki wykonane z wełny zgodnie z angielskim prawem. Oprócz wełny i płótna, piracka odzież z bawełny, skóry i owczej skóry. Jednak piraci, zwłaszcza kapitanowie, przywdziali ubranie z jedwabiu, adamaszku, aksamitu i innych drobnych materiałów, gdy byli poza statkiem. Ubierali się również w jaśniejsze kolory na brzegu, a często ubrali stroje z piórami i egzotycznymi dekoracyjnymi przedmiotami.
