Merkantylizm był systemem ekonomii politycznej, który dominował w Europie Zachodniej od XVI wieku do końca XVIII wieku. Zostało przeznaczone na wzmocnienie eksportu, ograniczenie eksportu i budowanie solidnych centralnych gospodarek krajowych. Opierając się na gromadzeniu się cennych metali przez naród, merkantylizm stał się stagnacyjny pod koniec XVIII wieku i stopniowo doprowadził do rozwoju bardziej leseferystycznej ekonomii.
Merkantylizm rozwinął się z chęci konsolidacji siły gospodarczej z regionalnych ośrodków epoki feudalnej do większych gospodarek narodowych. Jako taki, merkantylizm był kluczowy dla rozwoju państwa narodowego.
Konsolidacja i nacjonalizacja europejskich gospodarek miały dwie ważne konsekwencje. Ponieważ narody stały się bardziej konkurencyjne w stosunku do handlu, ich konflikty ze sobą stały się częstsze i bardziej ekspansywne. Doprowadziło to do zwiększenia potencjału militarnego, który wymagał kapitału pochodzącego z opodatkowania odsetek kupieckich. W zamian za to rządy zwróciły uwagę na taryfy i przepisy, które chroniły ich przed zagraniczną konkurencją. Protekcjonizm dużych interesów gospodarczych i wczesnych korporacji oraz ich prototypy stały się wspólną cechą systemu handlowego.
Merkantylizm w swojej nieskazitelnej postaci stał się nie do utrzymania. Stagnacja gospodarcza spowodowała, że narody starały się zwiększyć eksport i zmniejszyć import. Ostatecznie merkantylizm przekształcił się w nowoczesny kapitalizm, z bardziej otwartymi rynkami i zmniejszeniem przywiązania do metali szlachetnych.
