Aktywacja neuronów w trybie "wszystko albo nic" oznacza, że neuron jest włączony lub wyłączony. Kiedy uruchamiany jest neuron, jest on wywoływany, a potencjał czynnościowy. Nie ma stanu pośredniego, a wszystkie potencjały akcji mają tę samą wielkość.
Aktywacja neuronalna jest kontrolowana przez potencjał elektryczny, który powstaje poprzez oddzielenie jonów sodu i potasu przez błonę neuronu. Napięcie mierzy różnicę w tym ładunku elektrycznym między wnętrzem i na zewnątrz komórki.
W spoczynku jony sodu są przechowywane poza komórką, a jony potasu są przechowywane w komórce przez pompę sodowo-potasową. Potencjał spoczynkowy wynosi -70 mV (millivolt), co oznacza, że ładunek w komórce jest o 70 mV mniejszy niż na zewnątrz komórki.
Gdy komórka neuronowa odbiera sygnał, niektóre kanały sodowe otwierają się, a jony sodu spieszą do komórki. Zmienia to potencjał błony. Jeśli potencjał membrany przekroczy próg -55mV, neuron jest w pełni aktywowany. Aktywacja nazywa się potencjałem czynności. Jeśli wartość progowa zostanie przekroczona, więcej kanałów sodowych otworzy się, a potencjał membrany osiągnie + 30mV. Pod koniec potencjału czynnościowego kanały potasowe otwierają się, a potas opuszcza komórkę, przywracając komórkę do potencjału spoczynkowego.
Proces ten nazywa się "wszystko albo nic", ponieważ komórka jest włączona lub wyłączona. Jeśli potencjał progowy zostanie osiągnięty, wówczas neuron zostanie uruchomiony. Jeśli nie zostanie spełniony, w ogóle nie ma wypalania neuronów. Ponadto potencjał membrany zawsze dociera do +30 mV podczas potencjału czynnościowego. Tak więc nie ma różnicy w wielkości aktywacji.
