Planety układu słonecznego utrzymują swoje orbity wokół Słońca ze względu na przyciąganie grawitacyjne. Planetarne orbity są określane przez dwie siły: grawitację Słońca pociągającą ich do wewnątrz i bezwładność ich ruchu, która wypycha ich na zewnątrz.
Ruch planet wokół Słońca jest idealną równowagą między ich pędem zewnętrznym a przyciąganiem grawitacyjnym Słońca. Bez Słońca, który utrzymywałby planety na ich eliptycznych orbitach, poruszałyby się po linii prostej z powodu prostopadłego rozpędu. Astronom Kopernik był pierwszym, który opracował model układu słonecznego ze Słońcem w środku.
Ruch planet wokół Słońca ustalono 4,6 miliarda lat temu, podczas formowania się Układu Słonecznego. Układ słoneczny był kiedyś ogromną chmurą pyłu i gazu, która zaczęła się zapadać pod własnym ciężarem. Gdy ta chmura zaczęła się załamywać, zachowanie pędu przez wszystkie cząstki, które ostatecznie tworzyły układ słoneczny, spowodowało ruch wirowy. Słońce powstało w centrum tego dysku, gdzie gęstość była największa. Gdy powstały planety, utrzymywały one ten sam ogólny pęd i kierunek obrotu.
