Gdy zimny front spotyka się z ciepłym frontem, zimny front zwykle przesuwa się pod ciepłym frontem, gdy obie starają się kontynuować wzdłuż pierwotnych ścieżek. Zimne powietrze skrapla wilgoć w ciepłym froncie, tworząc chmury, które często powodują deszcz.
Czasami duży zimny front przesuwa się po mniejszym, ciepłym przednim, tworząc niestabilność w powietrzu, gdy ciepłe powietrze próbuje wznieść się, a zimne powietrze próbuje spaść. Rosnące ciepłe powietrze często powoduje grzmoty i błyskawice, w tym tak zwane suche oświetlenie. Jeśli ciepłe powietrze jest wilgotne, może to wywołać burzę lub supercelę, bardzo potężną burze z piorunami. Jeśli warunki burzowe są dość burzliwe, zimne powiewy powietrza stają się wystarczająco silne, by wytworzyć tornado.
Zimne i ciepłe fronty powstają, gdy duża masa powietrza unosi się nad dużą niezwikłaną ziemią lub wodami, takimi jak równiny, pustynie lub jeziora. Jeśli jest niewielki lub brak wiatru, a powietrze porusza się powoli, masa powietrza podnosi charakterystykę terenu. Jeśli jest to ciepłe jezioro, masa powietrza staje się wilgotna i ciepła, a jeśli jest to zimna zaśnieżona równina, masa powietrza staje się zimna i sucha. Z tego powodu superkomórki i tornada są częstsze niż na środkowym zachodzie Stanów Zjednoczonych, gdzie ciepłe, wilgotne powietrze płynące na północ od Zatoki Meksykańskiej często styka się z szybkim, zimnym powietrzem spadającym na południe z Kanady.
