Phil Plait of Bad Astronomy twierdzi, że jeśli ktoś miałby zbliżyć się do czarnej dziury, najpierw musiałby podciągnąć stopy szybciej i mocniej niż pociągnąć za głowę. To zasadniczo oznacza, że ciało osoby zostanie rozciągnięte na długie, cienkie pasmo, aż zostanie ostatecznie rozdrobnione.
Astronomowie używają terminu zwanego "spaghettification", aby opisać efekt, jaki agresywne przyciąganie grawitacyjne czarnej dziury miałoby na człowieka, gdyby znalazł się wystarczająco blisko. Różnica między przyciąganiem grawitacyjnym dwóch stron obiektu nazywa się siłą pływową i powoduje, że księżyce gigantów gazowych rozpadają się, jeśli znajdują się zbyt blisko planety. Grawitacja czarnej dziury jest wystarczająco potężna, by rozerwać o wiele mniejsze obiekty, na przykład osobę, w ten sam sposób.
Czarne dziury zniekształcają tkaninę przestrzeni. Występują, gdy umierająca gwiazda w końcu zapada się po długiej i zsekwencjonowanej śmierci. Gwiazdy naturalnie obracają się, a ich wirowanie przyspiesza, a nie zatrzymuje się, gdy zapadają się w czarne dziury. Phil Plait stwierdza, że ten obrót powoduje, że pobliska przestrzeń wiruje szybciej niż światło, i trwa to dopóki czarna dziura nie wyparuje. Naukowcy wciąż nie wiedzą dokładnie, jak działają czarne dziury.
