W rządzie Władimira Lenina w rewolucji rosyjskiej Leon Trocki jako pierwszy wcielił się w rolę komisarza do spraw zagranicznych, a następnie przywódcy Armii Czerwonej. W rządzie bolszewickim był drugim po Leninie i wydawało się, że będzie mu się to udać, dopóki Józef Stalin nie wymanewruje go politycznie i nie wyrzuci go ze Związku Radzieckiego.
W lutym 1917 roku, po obaleniu cara Mikołaja II, Trocki wyruszył do Rosji z Nowego Jorku, gdzie mieszkał na wygnaniu. Po przybyciu do Rosji został aresztowany przez nowego premiera Aleksandra Kiereńskiego. Wstąpił do partii bolszewickiej podczas pobytu w więzieniu, a wkrótce po zwolnieniu został przewodniczącym Rady Piotrogrodzkiej. Kiedy tymczasowy rząd został obalony, a Lenin przejął władzę, jako Komisarz Spraw Zagranicznych, Trocki miał za zadanie negocjować porozumienie pokojowe z Niemcami, aby Rosjanie mogli wyjść z I wojny światowej i skupić się na budowaniu swojego rządu.
Jako komisarz spraw wojskowych i marynarki wojennej, Trocki zbudował Armię Czerwoną z mniej niż 300 000 do 3 000 000 i skutecznie poprowadził armię do zwycięstwa podczas rosyjskiej wojny domowej. Było to skomplikowane, ponieważ czasami było aż 16 różnych frontów. Walka ze Stalinem rozpoczęła się jako spór między Trockim a Leninem nad rolą związków. Stalin wykorzystał okazję, by zyskać przychylność Lenina i wypchnąć Trockiego z władzy.
