Postać Brutusa w sztuce "Życie i śmierć Juliusza Cezara" jest człowiekiem zaszczytnym, ponieważ zabija Cezara z przekonaniem, że działa dla większego dobra. Brutus również nie ma złych uczuć wobec Cezara.
Brutus otrzymuje wiadomość od rzymskiego wieśniaka w nocy, kiedy próbuje podjąć decyzję, czy powinien dołączyć do spiskowców, czy nie. Przesłanie mówi, że rzymska opinia publiczna boi się Cezara. Publiczność wie, że kwestionowana jest ważność autora listu, ale Brutus wierzy w to. List ten prowokuje Brutusa do działania w imieniu pragnień Rzymu i przyłączenia się do konspiratorów, by zabić Cezara.
Brutus jest także honorowym człowiekiem, ponieważ bierze odpowiedzialność za swoje czyny i ogłasza tłumowi, że zabił Cezara, ale zrobił to w ich imieniu. Kiedy Brutus umiera na końcu przedstawienia, Marc Antony, który wypowiadał się przeciwko Brutusowi po śmierci Cezara, mówi, że Brutus był najszlachetniejszym z nich wszystkich z Rzymu. Co więcej, był jedynym konspiratorem, który nie działał z zazdrości o Cezara, ale raczej o "wspólne dobro dla wszystkich".
