Egipski obelisk, znany jako Tajen w starożytnym Egipcie, symbolizował skamieniały promień, który przenika chmury i rozprasza negatywne siły, które gromadzą się w postaci burz. Słowo "obelisk" w języku greckim język odnosi się do pręta do pieczenia i wskazuje na ochronę, obronę i stabilność. Obelisk miał również znaczenie falliczne i został uznany za święty. Pan, bóg zmysłowości, był często przedstawiany jako obelisk.
Obeliski były zwężającymi się monolitycznymi kolumnami, zazwyczaj wznoszonymi parami i umieszczonymi w pobliżu świątyń, aby chronić je przed krzywdą, a także w celu uhonorowania boga słonecznego RA. Egipcjanie wierzyli, że promienie słoneczne mają ogromną moc, która podąża za człowiekiem do grobu i ma potencjał, by doprowadzić do zmartwychwstania.
Obelisk zbudowano z jednego kawałka kamienia, zwykle czerwonego granitu z kamieniołomów Aswina. Każdy obelisk został zbudowany z dwóch części: ciała i piramidy. Piramidon symbolizował promienie słońca, a szczyt był pokryty złotem, który był metalem, który uosabiał "ciało bogów". Obelisk tradycyjnie zawierał inskrypcje na wszystkich czterech stronach, a wiele z nich zostało również wykrojonych hieroglifami. Wcześniejsze wersje obelisków były mniej rozbudowanymi strukturami znanymi jako kamienie "benben", ale wciąż były zwieńczone piramidalnym kształtem jonów i stały na cześć boga słońca.
