Wielki Sfinks Egiptu symbolizuje królestwo Egiptu jako związek między człowiekiem a bóstwem, a jednocześnie jest symbolem dominacji człowieka nad naturą. Niektórzy badacze sugerują również, że Sfinks jest przedstawieniem bóg słońca Atum. Majestatyczny i imponujący wygląd sfinksa służy jako ostrzeżenie dla szabrowników wchodzących do Nekropolii.
Sfinks ma unikalny design: ludzko-zwierzęcą hybrydę, która łączy ciało lwa z ludzką głową. Starożytni Egipcjanie uważali takich mieszanych Egipcjan za znaczących boskość. Obrazy bogów często przywoływały obrazy zwierząt. Zatem Sfinks reprezentuje kompozyt śmiertelnika i nieśmiertelnego. Umieszczając głowę faraona na ciele lwa, Egipcjanie wyrażali pogląd, że ich władcą jest więcej niż człowiek. Faraon pochodził od bóstwa i służył jako most między dwoma światami.
Ten sposób myślenia miał swoje źródło w ewolucji społecznej człowieka. W prymitywnych czasach ludzkości ludzie żyli w strachu i lęku przed dzikimi zwierzętami, które wydawały się lepsze z racji swojej siły, szybkości i okrucieństwa. Jednak wraz ze wzrostem inteligencji zbiorowej człowieka, tak samo jak jego zdolność do oswajania natury, wzmocniło to jego pewność siebie. Umieszczenie głowy faraona na ciele zwierzęcia reprezentuje panowanie ludzkości nad naturą i chaosem.
