Krzywa rozpuszczalności jest graficznym przedstawieniem rozpuszczalności określonej substancji rozpuszczonej w danym rozpuszczalniku w odniesieniu do zmiennych temperatur. Ogólnie temperatura jest wprost proporcjonalna do rozpuszczalności; w miarę wzrostu temperatury zwiększa się również rozpuszczalność. Odwrotnie, wraz ze spadkiem temperatury zmniejsza się również rozpuszczalność.
W stanie równowagi rozpuszczalność jest właściwością materii związanej z maksymalną ilością substancji rozpuszczonej, która rozpuści się w danym rozpuszczalniku. Określenie "substancja rozpuszczona" odnosi się do substancji chemicznej, która jest rozpuszczona w roztworze, podczas gdy "rozpuszczalnik" jest składnikiem, który rozpuszcza się. Rozpuszczalność substancji stałej, ciekłej lub gazowej polega na jej stężeniu w roztworze, w którym nie rozpuszcza się ani nie osadza dodatkowej ilości substancji rozpuszczonej. Zazwyczaj substancja o rozpuszczalności mniejszej niż 1 gram na 100 mililitrów rozpuszczalnika jest uważana za nierozpuszczalną.
Na rozpuszczalność wpływa kilka czynników, w tym temperatura, ciśnienie, wspólny efekt jonów i interakcje rozpuszczalnik-rozpuszczalnik. Wpływ temperatury na rozpuszczalność jest dobrze określony dla materiałów stałych i gazowych, ale nie dla cieczy. Przy wykreślaniu krzywych rozpuszczalności dla różnych substancji, standardowa ilość stosowanego rozpuszczalnika wynosi 100 gramów lub 100 mililitrów wody. Krzywe na wykresie ilustrują, w jakiej konkretnej temperaturze konkretna substancja rozpuszczona rozpuści się w 100 gramach lub 100 mililitrach wody.
