Torbacze to wallaby, kangur, koala, wombat, diabeł tasmański, dasyure, palant i opos. Wilk torbacza istniał aż do lat 50. XX wieku, kiedy wyginął, zgodnie z University of California Museum Paleontologii.
Torbacze to ssaki, które w znacznym stopniu charakteryzują się woreczkiem, w którym noszą młode. Podobnie jak inne ssaki, rodzą się na żywo młode, ale młode to niewiele więcej niż embriony, które rozwijają się poza macicą. Rozmiar jellybeans, te młode czołgają się do ich sutków matki, zwykle znajdują się wewnątrz etui, gdzie ssać i pozostać przez miesiące. Wiele torbaczy, takich jak kangur i wallaby, ma torebki, w których ma miejsce ten rozwój.
Czerwony kangur jest największym żywym torbaczem. Joey, czyli młody kangur, mieszka w torebce matki przez dwa miesiące, zanim się ponownie pojawił. W ciągu następnych ośmiu miesięcy joey przychodzi i wychodzi z torebki matki, często w odpowiedzi na niebezpieczeństwo.
Większość wszystkich torbaczy pochodzi z Australii, a kilka gatunków zamieszkuje południową i północną Amerykę. Opos jest jedynym torbaczem pochodzącym ze Stanów Zjednoczonych. Torbacze były jednak częstsze niż ssaki łożyskowe w erze mezozoicznej, dopóki nie wyginęły w okresie trzeciorzędowym.
