Mandat Nieba to chińska filozofia polityczno-religijna, która wyznaczyła cesarza narodu jako "Syna Nieba", który rządził pod auspicjami rozkazu, lub mandatu, z "Nieba" lub jakiejś wyższej władzy. Ta wiara nie jest już główną częścią chińskiej ideologii politycznej, ale ma pewną obecność we współczesnej chińskiej historii politycznej.
Część nauczania konfucjańskiego, koncepcja Mandatu Nieba, można zobaczyć na różne sposoby, ale ostatecznie wiąże się z ideą, że przywódcy narodu służą z aprobatą lub pragnieniem wyższej, niebiańskiej mocy. Niektórzy uczeni interpretują mandat jako ciężar odpowiedzialności za cesarza, aby być sprawiedliwym i skutecznym władcą, podczas gdy inni postrzegają to jako sposób wyjaśnienia sukcesów i porażek monarchy rządzącego. Według Uniwersytetu Columbia, słynne demonstracje studenckie z 1989 r. Na placu Tiananmen przywołały tę koncepcję, argumentując, że partia komunistyczna utraciła mandat niebios.
