Mons pubis jest poduszką tłuszczową pokrywającą tę kość łonową kobiety, która chroni ją podczas stosunku seksualnego. Mons pubis nie występuje u mężczyzn. Inne nazwy mons pubis to mons, łono łonowe i mons veneris.
Mons pubis jest częścią sromu. Dzieli się na wargi sromowe. Główną funkcją mons pubis jest ochrona kości łonowej oraz leżących poniżej kości i mięśni. Na mons pubis wpływa estrogen. U kobiet płci żeńskiej mons pubis jest płaski, gęstnieje w trakcie i po okresie dojrzewania płci męskiej w wieku od 11 do 13 lat. W tym czasie mons pubis powiększa się również grubą warstwą owłosienia łonowego.
Tkanka mons pubis jest bardzo wrażliwa i zawiera wiele gruczołów potowych i gruczołów łojowych. Te gruczoły zapewniają uczucie węchu, które zwiększa podniecenie seksualne.
Po osiągnięciu przez kobietę menopauzy i mniejszej ilości estrogenu w jej organizmie, zmniejsza się ilość tkanki tłuszczowej na mons pubis, a włosy łonowe stają się szare i cienieją. Na mons pubis wpływa również ciąża, która czasami powoduje nadmierną tkankę tłuszczową. Przyrost masy ciała lub utrata wagi również przyczynia się do nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej na mons pubis.
