Naukowa definicja plazolizy jest określona jako skurcz protoplazmy komórek w roślinach z powodu utraty wody przez osmozę. To jest, gdy błona komórkowa odrywa się od ściany komórkowej i wakuolka zapada się, gdy znajduje się w środowisku hipertonicznym.
Proces plazmolizy występuje, gdy woda jest pobierana z komórki do płynów poza komórką w procesie osmozy. Osmoza występuje wtedy, gdy komórka ma wyższe stężenie wody niż jej otoczenie. Zjawisko plazmolizy prawdopodobnie nie występuje naturalnie i jest zwykle indukowane w środowisku laboratoryjnym przez zanurzenie komórki roślinnej w silnym roztworze soli lub sacharozy.
Powszechną ekspozycją na plazmolizę jest umieszczenie zewnętrznej tkanki cebuli w roztworze azotanu wapnia. Po zanurzeniu komórki cebuli szybko tracą wodę przez osmozę, a protoplazmę komórki kurczy się. Dzieje się tak, ponieważ roztwór azotanu wapnia może łatwo przejść przez błonę komórkową i spowodować zaburzenie ciśnienia osmotycznego roztworem w dużej wakuoli w środku komórki. W próżni traci wodę i staje się mniejszy, powodując kurczenie się błony plazmatycznej i protoplazmy. Jeśli tkanka cebulowa nie zostanie szybko przeniesiona z roztworu cukru lub soli fizjologicznej, komórka umiera.
