Lepkość pozorna to stosunek naprężenia do szybkości odkształcania cieczy. Służy do opisu cieczy o różnych lepkościach w zależności od warunków. Równania typowo stosowane do obliczania lepkości odnoszą się do płynów newtonowskich, które są mierzone standardowym lepkościomierzem. Pozorna lepkość jest obliczeniem uzyskanym z zastosowania równań newtonowskich do płynów nienewtonowskich.
Pozorną lepkość mierzy się za pomocą reometru, który jest urządzeniem kontrolującym więcej parametrów niż standardowy lepkościomierz. Istnieją dwa rodzaje reometrów, których użycie zależy od parametrów, które należy kontrolować. Dwa typy reometrów to reometry ścinane i rozciągane. Reometry ścinania mierzą pozorną lepkość poprzez kontrolowanie naprężenia ścinającego, które występuje między różnymi warstwami płynu. Ekstensome reometry kontrolują naprężenia występujące w warstwach.
Pozorna lepkość może być również uważana za tarcie w płynie. Przyczynami lepkości są lepkość różnych atomów i cząsteczek w płynie. Podobnie jak w sytuacjach dużego tarcia między ciałami stałymi, wysoka lepkość (zarówno standardowa, jak i pozorna) powoduje mniejszy ruch między różnymi częściami płynu.
Pozorna lepkość jest bardzo ważna przy wierceniu oleju. Pozorna lepkość płynu wiertniczego jest mierzona w celu odpowiedniego określenia płynu wiertniczego, który ma być użyty w wiertarce.
