Proces wymiany gazu na ciecz nazywany jest kondensacją, a aby kondensacja miała miejsce, środowisko musi osiągnąć maksymalne ciśnienie pary, zazwyczaj przez obniżenie temperatury w przypadku obiegu wody. < /strong> Ponieważ ciśnienie zmienia się odwrotnie z temperaturą, gdy temperatura spada, ciśnienie rośnie, powodując, że cząsteczki gazu przemieszczają się z coraz mniejszą energią kinetyczną. W końcu tworzą się ciekłe pary i kropelki, a gaz zaczyna się skraplać.
Chmury, mgła i "pot", który gromadzi się na zewnętrznej stronie szklanki z zimnym napojem, są przykładami kondensacji. Cząsteczki w stanie gazowym mają bardziej losowy układ niż te w stanie ciekłym. Wraz ze wzrostem ciśnienia pary cząsteczki gazu są zmuszane do uzyskania większej struktury. Zwolnienie ruchu prowadzi do uwolnienia ciepła, które jeszcze bardziej obniża temperaturę.
Podczas kondensacji kropelki wody przylegają do siebie. W sytuacji, gdy czyjeś okulary do czytania zamgają, proces zatrzymuje się dość szybko. W dużej chmurze proces trwa, w wielu przypadkach, często do momentu, w którym rozpoczyna się opad. Woda na dnie obłoku zaczyna opadać, przesyłając wodę dalej po obiegu wody.
