Prawo przemieszczenia Wien stwierdza, że obiekty, które pochłaniają i emitują promieniowanie, wypromieniowują krzywe energii, które są podobne, ale piki o różnych długościach fal, w zależności od ich temperatury; długość fali maksymalnej energii maleje wraz ze wzrostem temperatury absolutnej obiektu i vice versa. Prawo Wiednia jest użyteczne przy używaniu widocznego koloru promienistych obiektów, takich jak gwiazdy, do określania temperatury obiektu.
Iloczyn szczytowej długości fali i temperatury obiektu jest stały dla wszystkich długości fal i temperatur. Stała ta, nazwana stała przemieszczenia Wien'a, jest używana do wyznaczania długości fali ze znanej temperatury lub temperatury ze znanej długości fali. Obiekty gorętsze emitują swoje promieniowanie o mniejszej długości fali i wydają się niebieskie, ponieważ kolor niebieski jest związany z widzialnym światłem o niskiej długości fali. Z tego powodu chłodniejsze obiekty wydają się czerwone, ponieważ ich promieniowanie emituje przy dłuższych falach. Ważne jest również, aby krzywa promieniowania została wykreślona jako funkcja długości fali, ponieważ jeśli zostanie narysowana jako funkcja częstotliwości lub innej zmiennej, wartości szczytowe krzywych energii będą różne. Prawo Wiena również dało podstawy do twierdzenia, że wrażliwość ludzkiego oka ewoluowała tak, że zbliża się do szczytowej emisji słońca. Przyjmując średnią temperaturę powierzchni Słońca i dzieląc ją przez stałą przemieszczenia Wien'a, uzyskana długość fali znajduje się w pobliżu szczytowej wrażliwości ludzkich oczu.
