"Piwnica główna" Theodore'a Roethkego to wiersz, który wykorzystuje kilka różnych postaci mowy. Alliteracja, metafora, personifikacja i porównanie to niektóre z głównych postaci mowy, które są najbardziej widoczne w całym tym wierszu.
Wszystkie linie, takie jak "Żarówki wyskoczyły z pudełek" i "Pędy zwinięte i opadające", tworzą rytm i żywy ton. Pędy roślinne z "długimi żółtymi szyjkami" i "kongresem smrodków" to metafory, które ożywiają wyobraźnię czytelnika w piwnicy.
Funkcje personifikacji są widoczne w całym tekście, z pokarmem "polującym na szczeliny w ciemności" i "brudem oddychającym małym oddechem". Wraz z podobnymi przykładami, takimi jak pędy "jak tropikalne węże", te figury tworzą żywy, wręcz nawiedzający, portret skądinąd przyziemnej i spokojnej struktury.
