Równanie Eyringa, zwane również równaniem Eyringa-Polanyiego, służy do obliczenia szybkości reakcji chemicznej w różnych temperaturach w zakresie kinetyki chemicznej. Jest napisany jako k = (k_b [t]) /h) * e ^ (- delta.G /Rt). Równanie Eyringa opracował w 1935 r. Chemik teoretyczny Henry Eyring.
Kinetyka chemiczna polega na badaniu reakcji chemicznych, ze szczególnym uwzględnieniem szybkości, z jaką się one odbywają. Naukowcy badający kinetykę chemiczną są zainteresowani określeniem, jak szybko zachodzą określone reakcje chemiczne, co wpływa na szybkość, z jaką zachodzą te reakcje, oraz jakie dodatkowe zmienne wpływają na naturę reakcji chemicznych.
Niektóre zmienne, które mogą wpływać na szybkość reakcji chemicznej, to temperatura, skład chemikaliów i obecność katalizatorów lub substancji, które przyspieszają i ułatwiają reakcje chemiczne.
W równaniu Eyringa, "k" jest równe stałej szybkości reakcji, "t" jest równe temperaturze, "k_b" jest równe stałej Boltzmanna, "h" jest równe stałej Plancka, "delta G" jest energią aktywacji Gibbsa i "R" jest stałą gazu. Formułę można również przepisać w kategoriach entalpii aktywacji lub entropii aktywacji. Bez określonej wartości dla "k", równanie może być również użyte do znalezienia stosunków stałych w odniesieniu do różnych temperatur dla reakcji.
Równanie Eyringa jest podobne do równania Arrheniuja, które służy również do określenia, w jaki sposób szybkość reakcji chemicznej zmienia się w zależności od temperatury. Jednakże, podczas gdy Równanie Arrheniusza jest ograniczone przez jego niezdolność do zastosowania do jakichkolwiek reakcji poza kinetyką fazy gazowej, Równanie Eyringa może być użyte do badania reakcji gazów, skondensowanych i mieszanych faz.
