Dwa główne typy lodowców to lodowce kontynentalne i lodowce alpejskie. Lodowce kontynentalne są również znane jako pokrywy lodowe, ponieważ ich forma i przepływ nie mają znaczącego wpływu na leżące u ich podstaw formacje geograficzne. Lodowce alpejskie formują się w górach i płyną w dół dolin górskich.
Lodowce kontynentalne pokrywają rozległe obszary lądowe, płynące na zewnątrz we wszystkich kierunkach ze środkowego regionu. Na Ziemi są tylko dwa główne lodowce kontynentalne, położone na Grenlandii i Antarktydzie. Pokrywa lodowa Grenlandii obejmuje ponad 650 000 mil kwadratowych ziemi. Antarktyka lodowa jest znacznie większa i obejmuje około 5,4 miliona mil kwadratowych ziemi. Około 98 procent Antarktydy pokrywa pokrywa lodowa.
Alpejskie lodowce płyną w dół dolin górskich z powodu nacisku własnego ciężaru i sił grawitacji. Lodowiec piemoncki jest rodzajem lodowca alpejskiego, utworzonego w miejscu, gdzie dwa lub więcej alpejskich lodowców spotyka się u podstawy systemu dolin. Kiedy lodowiec piemoncki spływa w dół góry i do morza, nazywa się to lodowcem tidewater.
Oba typy lodowców tworzą się poprzez powolne gromadzenie i zagęszczanie śniegu w gęsty lód lodowcowy. Gdy lodowaty lód płynie w dół i na zewnątrz, zbliża się do podnóża lodowca, gdzie traci się go do parowania, topnienia lub wycielenia w góry lodowe. Ten obszar utraty glacjalnej jest znany jako strefa ablacji.
