Zachowanie defensywne ma miejsce, gdy dana osoba reaguje na postrzegane zagrożenie i zaczyna stosować środki samozachowawcze. zachowania obronne występują w różnych formach, ale zazwyczaj osoba staje się poruszona, głośniejsza i bardziej ożywiona.
Zachowania obronne wynikają z prymitywnych mechanizmów obronnych, które pomogły ludzkim przodkom przetrwać, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. W obliczu zagrożenia, dążenia do walki lub ucieczki, a kiedy nie ma miejsca do zrobienia, naturalne jest, że ktoś chce walczyć. Pokazując zachowania obronne, jednostka przygotowuje się do walki, czy to fizycznej, czy mentalnej.
Kiedy osoba wykazuje zachowania obronne, jest poruszony i ma adrenalinę przepompowującą przez jego ciało. Staje się głośniejszy i stara się wydawać większy. Jest to naturalna próba zastraszenia zagrożenia.
Pierwotna potrzeba uciekania się do zachowań obronnych występuje również wtedy, gdy ktoś staje się sfrustrowany i ma trudności z werbalizowaniem myśli i uczuć. Kiedy małe dziecko rzuca furię, często dzieje się tak dlatego, że jest zły i nie potrafi wymyślić innego sposobu wyrażenia emocji. Napad złości uspakaja stres i staje się ujściem adrenaliny. Osoba często nie jest świadoma, że wykazuje takie zachowania.
