Wojownik modlitewny jest chrześcijaninem, zwykle wyznania ewangelicznego, który poświęca się modlitwie za innych. Termin pochodzi z idei walki duchowej i modlitwy jako figuratywnej broni przeciwko siłom szatana.
Chociaż określenie "wojownik modlitewny" nie ma źródła biblijnego, Efezjan 6:18 wspomina o modlitwie zaraz po porównaniu innych narzędzi duchowych z narzędziami wojny. Innym tekstem używanym przez wojowników modlitewnych jest 2 Tymoteusza 2: 1, który nakazuje chrześcijanom, aby modlili się za wszystkich. Rozdział 20 w 2 Kronikach omawia króla Jehajfata i jak walczył z Moabitami i Ammonitami. Ponieważ jego armia była znacznie mniejsza od wroga, uciekł się do żarliwej modlitwy, w wyniku czego Bóg pokonał wroga, zanim siły Jehajfata dotarły na pole bitwy.
Wojownicy modlitewni używają terminologii wojskowej do opisania swojej pracy. Na przykład ci chrześcijanie odnoszą się do Jezusa Chrystusa jako swojego dowódcy. Odwaga Jezusa jest uważana za cechę, którą wojownicy modlitewni starają się wyeksponować. Szatan jest opisywany jako dowódca wroga. Podczas gdy modlitwa jest ich głównym narzędziem, wojownicy modlitewni używają metafor z Listu do Efezjan 6 do opisania swojej innej broni. Na przykład duch święty opisany jest jako napierśnik, wiara jako tarcza, a Biblia jako miecz.
