Federalna Agencja Zarządzania Kryzysowego stwierdza, że umowy o pomocy wzajemnej i porozumienia o pomocy zapewniają mechanizm szybkiego uzyskania pomocy w nagłych wypadkach w postaci materiałów, sprzętu, personelu i innych odpowiednich usług. Umowy są zawierane między organizacjami, agencjami i jurysdykcjami.
FEMA wyjaśnia, że głównym celem umów o wzajemnej pomocy i pomocy jest zapewnienie szybkiego, krótkoterminowego wsparcia w nagłych wypadkach przed, w trakcie i po wydarzeniu. Na przykład, Emergency Management Assistance Compact to umowa o wzajemnej pomocy między państwami, która umożliwia państwom udzielanie sobie wzajemnej pomocy w reagowaniu na wszelkiego rodzaju klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka.
Według Stowarzyszenia Państwowych i Terytorialnych Urzędników ds. Zdrowia, umowy o pomocy zazwyczaj obejmują wcześniejsze porozumienia, takie jak EMAC, lub wymagają stworzenia nowych instrumentów do radzenia sobie z pojawiającymi się wydarzeniami lub stronami poza bieżącymi pakietami. Prawa państwa regulują tworzenie i funkcjonowanie porozumień o wzajemnej pomocy, w zależności od charakteru i zakresu umowy. ASTHO wyjaśnia dalej, że umowy o pomocy wzajemnej istnieją na różnych poziomach rządowych, na przykład między agencjami państwowymi lub lokalnymi, między państwem i miejscowościami w państwie, między dwoma lub więcej państwami, między państwami i plemionami oraz między państwami międzynarodowymi. Występują także w różnych organizacjach, takich jak rządy, prywatne firmy i organizacje non-profit.
