Iwan Pawłow był rosyjskim fizjologiem XX wieku, najbardziej znanym z badań naukowych nad reakcjami śliny u psów. Jego przełomowe badania nad naturą odruchów warunkowych miały szeroki wpływ na psychologię, ponieważ pozwoliło to na obiektywną obserwację reakcji organizmu na zewnętrzne bodźce.
Pawłow urodził się 14 września 1849 r. w Ryazanie w Rosji. Jako młody człowiek zapisał się do miejscowej szkoły seminaryjnej, gdzie zamierzał podążać śladami ojca i zostać księdzem. Wkrótce jednak postanowił porzucić swój religijny trening i poświęcić się karierze naukowej.
W 1890 r. Pawłow został kierownikiem Katedry Fizjologii w Instytucie Medycyny Eksperymentalnej, którą utrzymywał do końca życia. To tutaj udało mu się przeprowadzić zdecydowaną większość swoich badań fizjologicznych. Tam też przeprowadził swoje słynne eksperymenty z udziałem "psów Pawłowa". Podczas tej fazy badań Pawłow udowodnił swoją teorię, że reakcja organizmu na jego bodźce zewnętrzne jest zjawiskiem zarówno psychologicznym, jak i fizjologicznym, które można obiektywnie zbadać przy użyciu metody naukowej. Jego badania utorowały drogę do powstania psychologii behawioralnej i przyniosły mu Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii w 1904 r.
