Satelita pozostaje na orbicie, ponieważ jego prędkość jest wystarczająca, aby przeciwdziałać grawitacji Ziemi. Wszystkie obiekty znajdujące się w pobliżu Ziemi podlegają grawitacji i mają tendencję do opadania w kierunku planety. Jednakże, jeśli satelita porusza się wystarczająco szybko równolegle do powierzchni Ziemi, zamiast padać i uderzać w planetę, zamiast tego skutecznie opada, utrzymując okrągłą orbitę.
Gdy dzban rzuca piłkę w poziomie, może przebyć dużą odległość, ale w końcu grawitacja pociągnie ją na ziemię. Jeśli dzban mógłby rzucić to wystarczająco mocno, krzywizna Ziemi spowodowałaby upadek ziemi z kuli z taką samą prędkością, z jaką grawitacja pociąga piłkę w dół. To stworzy stabilną orbitę. Zrzucony jeszcze mocniej, piłka porusza się szybciej niż siła grawitacji i odlatuje z planety.
Dopasowanie tych sił jest trudnym zadaniem. Satelity muszą orbitować setki kilometrów nad Ziemią, aby utrzymać wystarczającą prędkość, aby przeciwdziałać przyciągnięciu Ziemi. Satelity muszą również krążyć na orbicie wystarczająco daleko, aby atmosfera Ziemi nie mogła zapewnić oporu i spowolnić ich. Większość orbit ostatecznie rozpada się jednak, wymagając satelitów i statków kosmicznych, aby użyć systemów napędowych do utrzymania prędkości wystarczającej do pozostania na orbicie.
