Rewolucja rosyjska rozpoczęła się od rewolucji lutowej w marcu 1917 r., kiedy w Sankt Petersburgu rozpętali się głodni protestujący i robotnicy przemysłowi. Jednak korzenie rewolucji rosyjskiej wynikały z braku wiary w cara. Walcząca gospodarka, katastrofalne skutki zaangażowania Rosji w I wojnę światową przeciwko Niemcom i rozwiązanie rosyjskiego parlamentu spowodowały, że umiarkowani i radykałowie wezwali do abdykacji Mikołaja II.
Rewolucja rosyjska skutecznie usunęła Rosję z reszty I wojny światowej i zastąpiła monarchię rosyjską pierwszym państwem komunistycznym, przekształcając kraj w ZSRR.
Monarchia stale słabła przez ponad sto lat, a Nicholas II stawał się coraz bardziej reakcyjny, rozwiązując rosyjski parlament, kiedy odmawiał poddania się swojej woli. Mikołaj II widział, jak jego rodzina została zamordowana przez rebeliantów i źle zareagowała na groźbę buntu, nieumyślnie pogarszając wysiłki oporu.
Po abdykacji jego brat odmówił koronacji i zakończył monarchię. Władimir Lenin doszedł do władzy. Kraj wszedł w rewolucję październikową pod wodzą Lenina i partii bolszewickiej. Bolszewicy utworzyli nowy rząd i zainstalowali Lenina jako jego dyktatora. Jednak w 1918 r. Rząd bolszewicki został uwikłany w wojnę domową przeciwko siłom białej armii, która trwała do 1920 r. W 1922 r. Powstał ZSRR.
