"Liderzy rodzą się, a nie robią" wyzwania debaty, czy cechy przywódcze są wrodzone, czy można się ich nauczyć. Jedna strona debaty podkreśla, że niektórzy ludzie rodzą się z pewnymi cechami i cechami osobowości które kierują ich na pozycje kierownicze, podczas gdy druga strona twierdzi, że przywództwo rozwija się w czasie w wyniku doświadczeń życiowych i wyuczonych metod przywództwa.
Głównym powodem, dla którego trwa debata, jest to, że przywództwo ma różne znaczenia i że niektóre cechy przywódcze są uważane za bardziej wartościowe w zależności od sytuacji. W sytuacji awaryjnej cenne cechy przywódcze obejmują szybkie myślenie i zdolność do przejęcia kontroli, podczas gdy w niektórych sytuacjach bardziej pożądane jest bardziej elastyczne podejście oparte na przywództwie lub współpracy.
Ludzie w kierownictwie określają się jako urodzeni przywódcy i sprawiają przywódców, a definicja przywództwa jest podzielona między dwie strony. Na przykład urodzeni przywódcy skłaniają się ku dominującemu podejściu przywódcy, podczas gdy ci, którzy identyfikują się jako przywódcy, przyjmują podejście oparte na współpracy w zakresie przywództwa, w którym pracownicy są proszeni o opinie, zanim lider podejmie decyzję.
Wielu uważa, że chociaż niektórzy ludzie rodzą się z odważnymi osobowościami, które przyczyniają się do przywództwa, wiele osobowej osobowości i przywództwa rozwija się w okresie modelowania pomiędzy 7 a 14 rokiem życia. Jest to mniej więcej wtedy, gdy dzieci patrzą na dorosłych modele zachowań i naprawdę doskonalić ich zainteresowania.
Urodzona nieudana debata sugeruje, że wychodzące, odważne osobowości najlepiej nadają się do przywództwa, ale w zmieniającej się sile roboczej, coraz więcej przywódców jest samozwańczych, nawet ze względnie samotnymi osobowościami. Fakt, że firmy inwestują tak wiele czasu i zasobów w szkolenia przywódcze sugeruje, że jest miejsce na polepszenie lub rozwój umiejętności przywódczych, nawet wśród tych, którzy identyfikują się jako urodzeni przywódcy.
