Druga krucjata była próbą powstrzymania muzułmanów przed zdobyciem kluczowej ziemi od chrześcijan w latach 1147-1149. Próba została rozpoczęta przez papieża Eugeniusza III, ale armie nie zdołały całkowicie powstrzymać kontrolę muzułmańską. Jednym z powodów jest to, że wielu walczących rycerzy zginęło podczas pierwszych wypraw krzyżowych, pozostawiając mniej żołnierzy do wzięcia udziału.
Druga krucjata została wszczęta, ponieważ hrabstwo Odessy zostało zdobyte w 1144 roku. Pierwszy atak krzyżowców odbył się w Damaszku, gdzie zostali pokonani przez Turków. Uważa się, że brakowało komunikacji między królami, którzy walczyli razem w bitwie. W wyniku tego dwa różne cele zostały zaatakowane jednocześnie. Zamiast jednej dużej armii, która pokonała jeden obszar na raz, podział spowodował awarię obu armii.
Nieudana Druga Krucjata spowodowała kłopoty gospodarcze w Europie. Ponadto Egipt i Syria zjednoczyły się przeciwko chrześcijanom. Ponieważ kraje były zjednoczone, krzyżowcy zostali otoczeni, a Jerozolima pozostawiona bez odpowiedniej ochrony. Niektórzy wierzą, że niechronione Jeruzalem doprowadziło do oburzenia się za Trzecią Krucjatę. Chociaż druga krucjata się nie udała, armie zdobyły Lizbonę i inne mniejsze miasta.
