Stalin doszedł do władzy, gdy Lenin zmarł w 1924 r., wymanewrując swoich rywali, by stali się szefami partii komunistycznej, a następnie dyktatorem Związku Radzieckiego. Lenin został zesłany do Szwajcarii w 1912 r., kiedy wyznaczył Józef Stalin, aby służyć partii bolszewickiej w pierwszym Komitecie Centralnym.
Trzy lata po utworzeniu pierwszego Komitetu Centralnego bolszewicy przejęli władzę w Rosji. Związek Radziecki został założony pięć lat później w 1922 r., A Lenin został wybrany jako pierwszy przywódca. Stalin pozostał w tym czasie w grupie bolszewickiej i wzniósł drabinę partyjną. W 1922 r. Został sekretarzem generalnym Komitetu Centralnego partii komunistycznej. Ta nowa rola pozwoliła mu powierzyć sprzymierzeńcom pracę. To z kolei zwiększyło jego poparcie polityczne.
Lenin zmarł w 1924 r., kiedy to Stalin przejął jego wysoką pozycję przywódcy partii komunistycznej i dyrektora Związku Radzieckiego. Za jego rządów Stalin rozpoczął serię pięcioletnich planów. Plany te miały na celu przekształcenie Związku Radzieckiego z chłopskiego, słabego kraju w przemysłowy, państwowy kraj władzy. Jego plan polegał na kontroli rządu nad gospodarką i zmusił do kolektywizacji radzieckiego rolnictwa. Doprowadziło to do głodu, ponieważ wielu rolników odmówiło współpracy i zostali rozstrzelani lub wygnani. Głód zabił miliony.
