Dyplomacja moralna prezydenta Woodrowa Wilsona była podejściem dyplomatycznym, w którym udzielano wsparcia krajom, których przekonania moralne były zgodne z poglądami Stanów Zjednoczonych. Teoria Wilsona głosiła, że wspierając te kraje, amerykańskie ideały rozprzestrzenią się na inne kraje, w których istnieją różne ideologie.
Wilson pierwszy zaproponował swoją politykę podczas wyborów w 1912 roku. Mocno wierzył w ideę demokratycznego rządu i miał nadzieję, że jego polityka pomoże w szerzeniu demokracji. Chociaż chciał pobudzać rozwój na całym świecie, jego głównym celem była Ameryka Łacińska. Jego dyplomatyczne podejście różniło się od jego poprzednika, prezydenta Williama Howarda Tafta. Taft skupiał się na budowaniu więzi gospodarczych z innymi krajami.
W wyniku jego polityki rząd Wilsona często interweniował w sprawach innych krajów. W szczególności interweniował na Haiti, w Nikaragui i Meksyku. Wilson utrzymywał nawet oddziały stacjonujące w Nikaragui i używał tych żołnierzy do wyboru prezydenta kraju. Na Haiti Wilson użył siły wojskowej, by wybrać prezydenta. W Meksyku Wilson odegrał ważną rolę w rewolucji meksykańskiej. Wilson zajął duży port w Meksyku i skutecznie osłabił meksykańskiego przywódcę Victoriano Huerta. Huerta był zmuszony zrezygnować z władzy na rzecz Venustiano Carranza.
