Mohandas Gandhi słynie z tworzenia doktryny o pokojowych protestach w celu osiągnięcia postępu politycznego i społecznego. Przywództwo Gandhiego prowadzi do niezależności Indii, a on jest uważany za ojca Indii.
Gandhi był przywódcą nacjonalistycznego ruchu przeciwko rządom brytyjskim w Indiach na początku XX wieku. Według BBC History, Gandhi był przerażony traktowaniem Indian w Durbanie w Południowej Afryce, gdzie pracował jako prawnik. Rozwinął filozofię satyagraha, jego "oddanie prawdzie". W tym czasie satyagraha była nową metodą walki z niesprawiedliwością; jest bez przemocy sposobem na wprowadzenie zmian. Gandhi rozwinął ten sposób myślenia z różnych źródeł, takich jak hinduizm, dżinizm, chrześcijaństwo oraz pisma Tołstoja i Thoreau.
Kiedy Gandhi później powrócił do Indii, brytyjscy władcy uchwalili ustawy Rowlatta, które umożliwiły władzom więzienie ludzi oskarżonych o bunt. Program pokojowego braku współpracy z Brytyjczykami Gandhiego obejmował bojkoty brytyjskich dóbr i instytucji. Tysiące ludzi zostało aresztowanych. Sam Gandhi był przez wiele lat więziony w więzieniu. Z biegiem czasu jednak rozprzestrzeniło się słowo filozofii Gandhiego, a jego idee przyciągnęły zwolenników. Dzięki przywództwu Gandhiego Indie stały się niepodległym państwem. Dr Martin Luther King, Jr. przywołał później metody Gandhiego w latach 60., kiedy King protestował przeciwko naruszeniom praw człowieka i innym niesprawiedliwościom w Stanach Zjednoczonych.
