Zanim europejscy kupcy przybyli z bronią, Czejeni polowali i walczyli łukiem, nożem, lancą i klubem wojennym. Broń Cheyenne była podobna do broni innych plemion Wielkiej Równiny. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety używali części zabójstwa bawołów jako narzędzi ułatwiających codzienne życie.
Niektórzy wojownicy kupowali karabiny, ponieważ towary europejskie zaczęły filtrować na równinach, ale łuk pozostał ulubioną bronią do polowań na bizony. Łuk był preferowany, ponieważ nawet najlepszy jeździec nie mógł łatwo przeładować i celować dokładnie w karabin w pełnym galopie. Łatwo też było ustalić, który człowiek zabił bawoła, identyfikując strzałki, które go sprowadziły.
Ponieważ Cheyenne tak bardzo zależało od bawołów jako głównego źródła pożywienia, większość narzędzi używanych do polowań, działań wojennych i codziennego życia pochodzi od tego zwierzęcia. Kobiety używały kości barkowej jako skrobaka do usuwania włosów i resztek jelit ze skóry. Cheyenne wojownicy wykorzystali także kości do noży, strzał i innych broni. Mięsień bizonu stał się ścięgno za cięciwą, a długie, gęste włosy zwierzęcia zostały wykonane w liny prowadzące i kantary dla koni. Kobiety używały dużych, płaskich kości, takich jak deski do krojenia i rogi bawołów, jak łyżki, łyżki i miski. Grzechotki na drzwiach informujące o obecności gościa mogły być wykonane z kopyt lub zębów, podobnie jak klej i biżuteria ozdobna. Ponieważ był on już dobrze wyposażony do utrzymywania płynów, pęcherz buffalo został ponownie użyty jako pojemnik na wodę.
