Henryk z Nawarry, znany również jako król Henryk IV Francji, zakończył długą, krwawą wojnę trzech Henrysów pomiędzy katolikami i protestantami w 1594 r. po przejściu na katolicyzm. Cztery lata później pomógł w negocjowaniu Pokoju Vervinów między Hiszpanią i Francją.
Po śmierci króla Henryka II i jego następcy Franciszka, Henryk z Nawarry został spadkobiercą tronu francuskiego. Było to jednak mocno przeciwstawione przez katolików, co doprowadziło do papieża Klemensa VIII, który ekskomunikował Henryka z kościoła. W tym czasie Henryk III został królem Francji, mimo że Henryk z Nawarry był spadkobiercą, co doprowadziło do Wojny Trzech Henrysów. Henry of Navarre był także przeciwny Henrykowi, księciu Guise.
Podczas tego konfliktu król Henryk III w końcu stanął po stronie Henryka z Nawarry, ponieważ książę Guise pozyskał pomoc Hiszpanii w konflikcie. Ostatecznie Henryk III nazwał Henryka z Nawarry jako jego spadkobierca tuż przed śmiercią. Jednak minęło jeszcze dziewięć lat, zanim mógł wreszcie zdobyć tron, po przejęciu kontroli nad Paryżem w 1594 roku.
Wkrótce potem Henryk IV wynegocjował traktat pokojowy z Hiszpanią, a następnie wydał edykt z Nantes, który wezwał do zakończenia działań wojennych między katolikami i protestantami, ostatecznie przywracając pokój Francji.
