George Washington doświadczył wielu sukcesów w swoim życiu, z których największy został wybrany na pierwszego prezydenta Stanów Zjednoczonych i przewodził Armii Kontynentalnej podczas rewolucji amerykańskiej. Wśród jego niepowodzeń znalazła się partyzantka, która podzieliła niektóre poglądy Aleksandra Hamiltona. Często też krytykuje się go za bycie właścicielem niewolnika i nie wyzwolenie jego osobistych niewolników za życia.
Historycy na ogół uznają jego osiągnięcia wojskowe za najważniejsze w rewolucji amerykańskiej. Przeszedł przez szeregi wojskowe, zyskując uznanie za swoje wyczyny przeciwko Francuzom i Brytyjczykom. Jego przywództwo w Armii Kontynentalnej sprawiło, że pokonała Wielką Brytanię i stała się niezależnym krajem. Kiedy wezwano go do zostania królem nowo utworzonego kraju, odmówił on stanowiska. Ustanowił stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych i sprawował urząd od kwietnia 1789 r. Do marca 1797 r., Ustanawiając jednocześnie precedens dla dwutygodniowego limitu na przewodniczących siedzących.
Kiedy Waszyngton opuścił urząd prezydenta, by powrócić do rolnictwa, dług publiczny był dobrze zarządzany i panował pokój w całym kraju. Jednym z jego największych spadków jest to, że ustanowił precedens dla władzy prezydenckiej, która mogłaby być wykonywana w razie potrzeby, utrzymując równowagę sił w ryzach ze względu na trzy oddziały rządu.
