Dokument podpisany przez króla Karola I w Anglii w 1628 r. był petycją prawicy. Ta ustawa określiła kilka praw dla obywateli Anglii i Walii, w tym tylko opodatkowanie obywateli, gdy ustawa parlamentu została minęło. Król uznał tę ustawę za wyzwanie dla jego władzy królewskiej i stał się podstawą do ustanowienia monarchii konstytucyjnej.
W latach 1625-1628 Charles I próbował zdobyć fundusze na monarchię bez zgody parlamentu. Obejmuje to cła, które było kontrowersyjne wśród zagranicznych przedsiębiorców. Aby temu zapobiec, wprowadzono Petycję Praw. To uniemożliwiło monarchii wprowadzanie podatków bez zgody parlamentu, rząd z więzienia ludzi przeciwko ustawom, a królowi od wykorzystywania żołnierzy do atakowania osób prywatnych. Zapewnił także, że żołnierze i marynarze nie będą karani stanem wojennym.
Ponieważ Karol postrzegał petycję jako wyzwanie dla jego królewskiej władzy, wprowadził ją w sposób, który oznaczał, że nie było to ściśle prawo, a później próbował powstrzymać Izbę Lordów przed mówieniem o sprawach państwowych. Chociaż status prawny petycji był wątpliwy, stanowił on podstawę do wprowadzenia monarchii konstytucyjnej. Ponieważ zarówno Izba Gmin, jak i Izba Lordów poczuli się uciskani przez środki Karola I, spotkali się, by rzucić wyzwanie władzy królewskiej, prowadząc do wojny domowej i ostatecznego wprowadzenia monarchy konstytucyjnego.
